Myślę, że to wszystko jest zasługą mojego lenistwa 😁 Kiedy mówię, że później/za chwilę coś zrobię uparciuch się buntuje, bierze kurtkę, zakłada i jest gotowa do wyjścia, powtarzając tylko "Ja czekam..."
Większą część zdolności ruchowych dzieci powinny nabyć w domu. Myślę, że byłoby tak, gdyby tylko rodzice mieli na to czas. Pośpiech każe nam wyręczać, przyspieszać, poprawiać, przez co zniechęcamy dzieci do nauki samodzielności. Tym samym sami wpędzamy je w kłopoty. Dlatego posiadanie rodzeństwa często pozwala starszakom rozwinąć skrzydła.
Moja mama od zawsze była Perfekcyjną Panią Domu. Zawsze miała czysto i wszystko poukładane, ale nie lubiła kiedy chciałyśmy jej pomagać jako dzieci. Dlatego pewnie my z siostrami perfekcyjne w tym względzie nie jesteśmy 😉
Ale ja nie popełniam tego błędu i wdrażam moje Kopciuszki od początku do pracy.
Wczoraj czekałyśmy na odwiedziny księdza i dzięki temu miałyśmy świetny pretekst do sprzątania. Pola sama odkurzyła połowę mieszkania (nigdy po niej nie poprawiam, najwyżej pościeram coś kiedy tego nie widzi). To dobre ćwiczenie koordynacji ruchowej, percepcji wzrokowej i propriocepcji.
Potem razem z Miłką moczyły szmatki o różnej strukturze (bawełnę, dzianinę, welur, polar, tiul i myjki) w ciepłej wodzie z piankowym mydłem. Świetna stymulacja dotykowa i duuuużo frajdy!
Pola próbowała też różnych technik mycia podłogi. To znowu dobre ćwiczenie obręczy barkowej, równowagi i planowania ruchu (praksji). Cała gama ćwiczeń i dużo radości, a o to przecież chodzi.
Polecam wychowanie sobie takiej pomocy !
Za inspirację do postu dziękuję Anecie Borkowskiej 😉
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz