Ruch homolateralny

Ostatnio pisałam o ruchu homologicznym-obustronnym, dziś opowiem Wam o ruchu homolateralnym -jednostronnym.
Kiedy dziecko ukształtuje sobie wstępny obraz swojego ciała, zauważa, że ma 2 rączki i 2 nóżki. Opanuje prac3 obu kończyn jednocześnie i przychodzi czas na pracę jednostronną. Już 4-miesięczne niemowlęta przekładają grzechotkę z rączki do rączki, potrafią ją utrzymać i poruszać w jednym ręku. Potem podążając za jedną ręką dzieci przekręcają całe ciało i lądują na brzuchu, bądź plecach (w zależności od pozycji wyjściowej). Kiedy opanują obroty i dobrze opracują podpieranie się na wyprostowanych ramionach (ruch homologiczny) przychodzi czas naukę samodzielnego siadania, do którego fizjologicznie również powinno dochodzić przez boczny skręt tułowia.
Siedzący maluch już dobrze sobie radzi z pracą każdej rączki oddzielnie w ruchach globalnych, ale szybko również wykształca się ruch szczypcowy palców. Wtedy mama musi mieć się na baczności, bo każdy koralik, pompon, kulka, fosolka jest niesamowicie atrakcyjnym celem, który natychmiast trafia do buzi.
Najczęściej siedzenie szybko przechodzi w czworakowanie (w którym dziecko wykonuje najbardziej skomplikowany wzór ruchowy kontrlateralny, ale o tym następnym razem), a potem stawanie przy meblach, do którego znowu dziecko powinno wykorzystywać jedną stronę ciała podczas podciągania (oczywiście baczny rodzić powinien zwrócić uwagę czy dziecko wstaje wykorzystując raz jedną, raz drugą nogę, czy asymetrycznie ćwiczy tylko jedną kończynę!). Następnie maluch uczy przenosić ciężar ciała z jednej strony na drugą podczas chodzenia bokiem. Te wszystkie fazy przejściowe (leżenie na boku, chodzenie bokiem) są bardzo istotne, bo pozwalają na opracowanie obrazu krawędzi naszego ciała, pozwalają wyważyć ciało, aby obie strony były obciążone równomiernie.
Jeśli dziecko nie przejdzie tych etapów, bądź z jakichś powodów nie będzie ich powtarzało dostatecznie długo, wtedy najczęściej rodzice przychodzący na diagnozę SI mówią, że dziecko potyka się o własne nogi, jest ciągle poobijane, nie potrafi przejść przez drzwi nie uderzając się o futrynę.
Ruch homolateralny umożliwia również kształtowanie się lateralizacji. Zanim jednak proces ten się zakończy dzieci muszą dużo ćwiczyć. Pierwszym intencjonalnym i najbardziej efektownym ruchem homologicznym-obustronnym jest wskazywanie palcem i machanie "pa pa".
Ruch jednostronny dominuje w większości czynności starszych dzieci. Wczoraj rano Pola była przeszcześliwa kiedy odwiedzili ją sąsiedzi. Podczas dwóch godzin zabaw zaobserwowałam niezliczoną ilość pracy jednostronnej, od rysowania, naciskania, gniecenia, mieszania,przez stanie na jednej nodze, rzucanie, podnoszenie. Wystarczy nie przeszkadzać dziecku (włączając np. tablet), aby samo ćwiczyło potrzebne mu umiejętności.