Dziecko w swoim egoizmie nic nie musi, może, ale nie musi.
Dlatego proponuję często, żeby odpuścić. Rodzić musi odejść od tematu, złapać chwilę wytchnienia, pobawić się z dzieckiem, przywołać pozytywne emocje, które jak zwykle są kluczowe.
Dziecko reaguje tak samo jak dorośli. Problem stanowi często określenie jaki dyskomfort nie pozwala mu zjeść zawartości talerza.
Wyobraźmy sobie, że:
*mamy aftę w jamie ustnej - nie mamy ochoty na jedzenie (dziecko z nadwrażliwością dotykową strefy oralnej) *mamy katar i nie czujemy zapachu lub czujemy zbyt intensywny zapach -nie mamy ochoty na jedzenie (podwrażliwość / nadwrażliwość węchowa)
-kiedy jesteśmy na huśtawce/ karuzeli - nie mamy ochoty na jedzenie (nadwrażliwość przedsionkowa)
Bardzo często wybiórczość diety wykazują dzieci z obniżonym napięciem mięśniowym. Aby dziecko mogło ugryźć, przerzuć i łyknąć kęs pokarmu potrzebna jest siła.
Gryzienie, szarpanie i ciągnięcie pokarmów obniża obronność dotykową.Jeśli dziecko nie chce jeść/ gryźć -bodźcować buzi tworzy się błędne koło.
Dzieci często nie potrafią określić co je denerwuje w danej potrawie. Jedno jest pewne- Maluchy nie chcą się zagłodzić, albo zrobić rodzicom na złość.
Jeśli maluch nie chce współpracować czynnie warto go stymulować biernie. Moją ulubioną formą takiej stymulacji jest masaż. Dzieci nadwrażliwe dużo lepiej przyjmują masaż uciskowy buzi. Pewny, mocny dotyk, opukiwanie, ostukiwanie, które nie drażni, nie łaskocze, a działa na receptory czucia głębokiego, pobudzające układ przywspółczulny do produkcji serotoniny.
Innymi słowy, kiedy pougniatamy, podociskamy, postukamy jesteśmy szczęśliwsi.
Dziś proponuję uciskowy masaż twarzy. Pełnego instruktarzu udzieli rodzicom każdy terapeuta SI, dobry logopeda / neurologopeda. Więcej o różnego rodzaju masażach opowiem Wam w kolejnych postach 😉
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz